In het VRT-programma Iedereen kiest werden de Belgische spoorwegen opnieuw opgevoerd als een oubollige en slecht functionerende spoorwegonderneming. We stellen vast dat de aanwezige politici van rechtse signatuur in het debat een spoorwegvisie aan het verkondigen waren terwijl ze zelf moesten erkennen geen frequente gebruikers te zijn van de spoorwegen. De discussie ging bovendien niet meer over de stiptheid en de dienstverlening, maar over liberale fetish-symbolen: liberalisering, privatisering, het statuut als oorzakelijk element, overtollig en onbekwaam personeel.

We gaan de puntjes op de i zetten en we gaan als vakbond zelfs pleiten voor personeelsinkrimping!

ACOD Spoor verkondigt al meer dan een decennia de oorzaak van de verminderde stiptheid en dienstverlening. We geven zelfs een efficiënte en kostenbesparende oplossing aan. Dit vraagt inderdaad een personeelsinkrimping, maar dan wel op managementniveau. De reiziger heeft nood aan een aanspreekpunt op het perron, in het station en in de trein. De reiziger heeft vooral geen boodschap aan een extra directeur. 

De splitsing van de Belgische spoorwegen in 2005 is de oorzaak van de neerwaartse trend van de stiptheid en de klantentevredenheid. ACOD Spoor is duidelijk: ofwel kiezen we resoluut voor de eenmaking van de Belgische spoorwegen of we gaan voor een verticale structuur zoals de Zwitserse en Oostenrijkse spoorwegen met voldoende operationeel personeel en een zo beperkt mogelijk managementstructuur.

Door de operationele splitsing van de spoorwegen werden de communicatie-en regelorganen versnipperd in aparte diensten van de infrastructuurbeheerder Infrabel en de spoorvervoerder NMBS. De impact hiervan is rampzalig voor de stiptheid en de communicatie.

In volle periode van de Elisabethwedstrijd kan je de spoorwegen vergelijken met een symfonisch orkest. Een symfonisch orkest bestaat uit getalenteerde muzikanten met elk hun eigen specialiteit, aangevoerd door één dirigent en één partituur. De Belgische spoorwegen beschikt eveneens over zeer getalenteerde medewerkers, maar worden aangevoerd door drie dirigenten en drie partituren. Dat is vragen om een kakofonie.

De Belgische spoorwegen moeten en kunnen de kroonjuwelen zijn van een klimaatgerichte, toegankelijke, betaalbare en openbare mobiliteitsaanbod. We leggen de nadruk op "toegankelijk" want tijdens het hele VRT-debat werd er geen aandacht besteed aan een mobiliteitsvisie met betrekking tot de andersvaliden in onze samenleving. Ook deze mensen hebben nood aan een goed werkend openbaar vervoer. 

We stellen ons dan ook de vraag wat de plannen zijn van de huidige beleidspartijen en hun vertegenwoordigers in de Raden van Bestuur. Hebben deze mensen baat bij een goed draaiende openbare spoorwegen? Als je steevast predikt om te liberaliseren, te privatiseren en te besparen, kan je ons er niet van overtuigen dat je alles in het werk stelt om de Belgische spoorwegen in een positief daglicht te brengen. De Belgische spoorwegen werden de voorbije vijf jaar geconfronteerd met onrealistische besparingen en verkreeg opnieuw geen beheerscontract. Laat staan een duidelijke mobiliteitsvisie.

Er zijn voldoende vingerafdrukken om de "usual suspects" op te sporen en te identificeren. We mogen gerust stellen dat de "minimale dienst" de spoorwegvisie van deze regering symboliseert. 

ACOD Spoor heeft haar mobiliteitsvisie vertaald in een duidelijke slogan: De spoorwegen verbinden mensen.

Nu de politici nog. 

Ludo Sempels
voorzitter ACOD Spoor

Gunther Blauwens
nationaal secretaris ACOD Spoor