De militaire loopbaan staat al jaren onder druk, maar vandaag worden militairen bijzonder hard worden getroffen in hun pensioenrechten. Waar andere ambtenaren al moeilijke hervormingen te slikken kregen, worden militairen getroffen met bijkomende en onevenredige maatregelen die hun toekomstperspectief ernstig aantasten. Hier lichten we de voornaamste pijnpunten toe.

Pensioenleeftijd

De pensioenleeftijd voor militairen schuift met elf jaar op, zonder enige erkenning van de specifieke realiteit van het beroep. Langer werken zal niet lonen! Militairen werken gemiddeld meer dan 60 uur per week, zonder daarvoor correct vergoed te worden. Over een volledige loopbaan betekent dit dat elke militair ongeveer 7 jaar gratis werkt. Deze hervorming weigert die feitelijkheid te erkennen.

Terwijl andere sectoren tenminste nog erkenning krijgen voor hun werkdruk en correct gecompenseerd worden voor elk uur dat ze werken, worden militairen afgescheept met loze beloften. Deze regering wil de inzet van de militairen enkel in woorden erkennen, maar niet in daden. Elk gewerkt uur betalen is onredelijk en onrealistisch volgens haar. Het optrekken van de pensioenleeftijd zonder erkenning van de prestaties is dan ook een kaakslag voor wie zijn hele leven in dienst van het land heeft gewerkt.

Referentiewedde

De berekening van het pensioen op basis van een referentiewedde pakt onrechtvaardig uit voor militairen. Door de bijzondere aard van hun loopbaan en de vaak trapsgewijze opbouw van functies, treft dit hen hard. Het resultaat is dat zij minder pensioen ontvangen dan redelijkerwijs verwacht mag worden, ondanks de offers die zij voor hun land brachten. Daarbovenop wordt het middenkader dubbel gestraft.

De referentiewedde stijgt voor ons allen, maar door de pensioenleeftijd eveneens met elf jaar te verhogen, worden de huidige militairen dubbel gestraft.

Perequatie

Het systeem van perequatie – waarbij pensioenen mee evolueerden met de lonen van actieve ambtenaren – wordt volledig afgeschaft voor alle ambtenaren. Dit betekent dat ook militairen hun pensioen in de toekomst niet meer zien stijgen met de algemene loonontwikkeling in de openbare sector. Gevolg: hun pensioen verliest jaar na jaar aan waarde, waardoor koopkracht en levensstandaard onder druk komen te staan.

Vervroegd pensioen

In tegenstelling tot andere statutaire beroepen, kennen militairen geen systeem van vervroegd pensioen. Dit betekent dat zij verplicht langer beschikbaar moeten blijven voor de dienst, ongeacht de zwaarte of inzetbaarheid op latere leeftijd. Van werkbaar werk is bijna geen sprake en ook preventie is geen prioriteit. Enkel broodkruimels worden voorgeschoteld zonder structurele aanpassingen en haalbaarheid in hun statuut. Deze ongelijke behandeling is bijzonder pijnlijk, omdat de realiteit van een militaire loopbaan vaak fysiek en psychologisch zwaarder weegt, maar militairen geen toegang krijgen tot dezelfde beschermingsmechanismen. Ook wil de regering de militairen die gewond geraken tijdens de dienst beroven van hun pensioen, want periodes van revalidatie en arbeidsongevallen worden niet langer erkend voor pensioenopbouw.

Tantièmes

Tantièmes vormden jarenlang een instrument om de zwaarte van de militaire loopbaan te compenseren. Door de recente hervormingen worden militairen ook hier zwaar getroffen: de gunstige tantièmes worden afgeschaft, waardoor hun pensioenrechten nog verder uitgehold worden. Het resultaat is een aanzienlijke achteruitgang in hun loopbaanjaren omdat het onmogelijk is voor velen om het militair beroep 45 jaar lang vol te houden.

Harmonisering pensioenstelsels

De regering spreekt voortdurend over de noodzaak van harmonisering tussen de verschillende pensioenstelsels. In de praktijk betekent dit echter dat militairen alle nadelen integraal opgelegd krijgen. Er is dus geen sprake van echte harmonisering, maar van een selectieve afbraak van het militair statuut.

Conclusie

Militairen hebben recht op een eerlijk en waardig pensioen, in verhouding tot hun inzet en de offers die zij brengen. Het huidige beleid miskent die realiteit en neemt hun pensioenrechten zwaar onder vuur. De regering erkent de militairen enkel in toespraken, maar niet in beleid. Woorden vullen geen pensioenpot! Wie vandaag het land dient, mag morgen niet in de kou gezet worden. De strijd voor een rechtvaardig pensioen is ook de strijd voor respect. ACOD Defensie blijft zich inzetten om deze ongelijkheid aan te klagen en te bestrijden. Wie zijn land dient, verdient respect – ook na de actieve loopbaan. Samen staan we sterker, samen eisen we waardigheid!

Tony Six, Natasja Gaytant