Op maandag 31 maart 2025 organiseren het ABVV en het ACV een algemene staking tegen de regering De Wever-Bouchez. Waarom deze stevige syndicale reactie?

Chris Reniers: “Met de regering De Wever-Bouchez hebben we te maken met de meest antisociale Belgische regering sinds de Tweede Wereldoorlog. Na enkele succesvolle betogingen, verhogen we nu de druk op de regering om duidelijk te maken dat de voorgestelde besparingen niet evenredig en evenwichtig zijn. De regering De Wever-Bouchez hakt met de botte bijl in op de werkingsmiddelen van tal van federale overheidsdiensten ten belope van enkele miljarden euro. Evenmin spaart de regering het personeel. Zo zullen er bijna 6.000 ambtenaren verdwijnen. Het zal niet verbazen dat een dergelijke besparing negatieve gevolgen heeft voor de dienstverlening aan de burger. Openbaar vervoer, zorg, onderwijs, hulpverlening, veiligheidsdiensten, overheidsbedrijven, federale administratie en culturele instellingen… het zal overal gevoeld worden. De ACOD kan zoiets uiteraard niet aanvaarden en daarom scharen we ons solidair achter deze algemene staking.”

Is er dan geen vet meer op de soep in de openbare sector?

Chris Reniers: “Rechtse politieke partijen en opiniemakers doen vaak schamper over de openbare sector en laten het uitschijnen dat er nog veel personeelsoverschotten en overvloedige financiering is. Niet is echter minder waar. De besparingsoperatie van de regering De Wever-Bouchez zal helemaal niet pijnloos zijn. Van zodra de regeringsmaatregelen in werking treden, zullen de burgers dat voelen in hun portefeuille. De openbare diensten, die uiteindelijk de eerste pijler van de koopkracht van de burger vormen, worden gekortwiekt. De dienstverlening zal erop achteruitgaan en duurder worden. Laat er geen twijfel over bestaan: gezondheidszorg, openbaar vervoer, kinderopvang en lokale dienstverlening zullen allemaal hun aanbod zien verminderen en je zal er meer voor betalen.”

Hoe zal het personeel van de openbare sector de besparingen voelen?

Chris Reniers: “Zij worden dubbel getroffen, enerzijds als burger die de gevolgen van de besparingen zoals iedereen ondergaat, maar ook als personeelslid van de overheid. In de praktijk zullen hun diensten minder middelen ter beschikking hebben om een performante dienstverlening aan de burger de bieden, maar er zullen ook minder collega’s zijn om hetzelfde of meer werk te verrichten. Uiteraard zullen ze zo de werkdruk voelen toenemen. Wanneer een openbare dienstverlening aan kwaliteit inboet, is dat niet de schuld van het personeel, maar wel het gevolg van verkeerde beleidsbeslissingen. Of denk je nu echt dat treinvertragingen, afgeschafte bussen of minder handen aan een ziekenhuisbed de schuld zijn van de mensen die er werken?”

De federale regering vraagt ook meer flexibiliteit van de werknemers.

Chris Reniers: “Inderdaad, de uitbreiding van het nachtwerk, gesplitste shifts en onduidelijke uurroosters zijn een bijzonder kwalijke evolutie als uit de statistieken blijkt dat er nog nooit zoveel jonge werknemers langdurig ziek zijn geweest als nu. Dat geeft toch duidelijk aan dat er iets scheef zit in de ‘work-life balance’. Veel werknemers kunnen de ‘rat race’ waarin ze terechtgekomen zijn niet meer aan en haken af. We hadden eigenlijk gehoopt dat het regeerakkoord zou inzetten op meer werkbaar werk, zodat werknemers er toch in zouden slagen op een aanvaardbare manier langer aan het werk te blijven. Maar meer flexibiliteit, gecombineerd met een afschaffing van tal van themaverloven zal het probleem beslist niet oplossen.

Daarmee houdt het trouwens niet op. Als je uit de mallemolen valt door ziekte, riskeer je dat die periode niet volledig wordt meegerekend voor je pensioen. Verlies je je werk, dan wordt je werkloosheidsuitkering flink ingeperkt in de tijd. En bovenop dat alles moeten we nog eens langer werken voor minder pensioen. Stuk voor stuk antisociale maatregelen.”

De algemene staking komt dus beslist niet te vroeg?

Chris Reniers: “Helemaal niet! Niet iedereen voelt op dit moment al wat de gevolgen zullen zijn van het regeringsbeleid omdat de maatregelen nog niet van kracht zijn. Het is evenwel beter die maatregelen vooraf proberen bij te sturen, want eens ze zijn ingevoerd, zal iedereen het voelen, maar dan zal het veel moeilijker zijn om ze terug te schroeven.”