Het station van Brussel-Zuid heeft de voorbije weken meermaals het nieuws gehaald. Wat we reeds meer dan eens hebben aangeklaagd, is in een stroomversnelling gekomen door een filmpje op de sociale media en een brief van mevrouw Dutordoir, CEO NMBS, aan verschillende betrokken overheidsinstanties.

Net als elders is het gebrek aan eenheid in commando een duidelijk probleem. De verschillende bevoegde Brusselse en federale instanties blinken uit door vooral naast elkaar te werken en de schuld naar elkaar door te schuiven.

Het onveiligheidsgevoel in en rond het grootste station van België is tekenend: drugs-gebonden feiten, zakkenrollers en mensen die aan de rand van onze samenleving zijn beland (daklozen).

ACOD Spoor klaagde vaak de besparingen bij de spoorwegpolitie aan. Onder de vorige minister van Binnenlandse Zaken werden politieposten in grote stations afgeschaft. We hebben steeds gewezen op de korte termijnvisie en krijgen wederom gelijk. De gevolgen zijn gekend en nu moeten er extra  - financieel, logistiek en operationeel - inspanningen geleverd worden om de besparingswoede uit het verleden recht te zetten.

Saillant detail: ook de korpschef van de politiezone Brussel-Zuid liet in de media opschrijven dat het onvoorstelbaar is dat het grootste internationale treinstation van België geen politiepost heeft.

Ondertussen heeft het nationaal crisiscentrum een actieplan uitgewerkt met een opvallende maatregel: het installeren van een permanente politiepost in het station Brussel-Zuid.

Op vraag van ACOD Spoor werd er een update gegeven in de paritaire werkgroep anti-agressie. Wij hebben niet alleen de klemtoon gelegd op repressie, maar ook op preventieve en curatieve maatregelen, zeker in functie van de aanwezige daklozen. Een team van welzijnswerkers moet ingezet worden om de daklozen te helpen. Die inspanning is vandaag is ontoereikend.

We blijven niettemin bezorgd over het onveiligheidsgevoel in andere stations, we denken dan vooral ook aan Brussel-Noord.

Günther Blauwens, Tony Fonteyne