De vakbond wordt om de haverklap geconfronteerd met een benchmark hier en een benchmark daar. Voor de lezers die dit excuusmonster voor strategische bedrijfsbeslissingen niet kennen, even uitleggen: benchmarken is het vergelijken van prestaties van organisaties met die van haar concurrenten of gelijkaardige organisaties. Het is zoals spieken bij je buur in de klas met de hoop je eigen punten te verbeteren. Alleen kan het wel eens gebeuren dat je buur zelf kemels op zijn toets schrijft… die jij dan met veel enthousiasme overneemt. Verbazing troef als de schoolmeester je toets met veel rode strepen voor je neus legt. Als vakbond zijn wij de schoolmeester.

Het wordt nog erger als de resultaten van dergelijke benchmarking ook nog eens door consultants geïmplementeerd worden in het operationele spoorgebeuren. Dezelfde consultants die het beheerscontract hebben opgesteld en de zoveelste reorganisatie bij het spoor uittekenen. Het probleem met consultants bij de Belgische spoorwegen is dat ze niet beseffen dat de trein in België links rijdt. Niet rechts.

Ik heb het dan niet zozeer over de historische keuze in 1835 om net als de Britten de treinen links te laten rijden, maar eerder over de sociale opdracht van de Belgische spoorwegen: een veilige, toegankelijke, betaalbare en stipte treindienst verzekeren voor iedereen in de samenleving. Kortom, een openbare dienst verzekeren.

Wij zijn ons daarvan zeer bewust. We verdedigen niet alleen de belangen van onze leden, maar ook die van de Belgische spoorwegen als openbare dienst. Zij vormen immers de ruggengraat van de economie in dit land, en de daaraan verbonden sociale welvaart van spoorwegwerknemers en treingebruikers. En die van de volgende generaties. We hebben het dan nog niet over de uitdagingen van de klimaatopwarming.

Dat vraagt vooral ook inspanningen op het vlak van sociale dialoog. Van beide kanten. De voorbije maanden hebben we stevig gewerkt aan de aanpassing van bundel 541 in functie van de arbeidswet. Meer dan een jaar hebben we intense inspanningen geleverd om de belangen van het spoorpersoneel te vrijwaren van nefaste gevolgen die de implementatie van de arbeidswet met zich kon meebrengen. De lont in het kruitvat steken, is gemakkelijk. Op tijd een brand voorkomen, is wat anders. We zijn daarin gelukt. Met een mooie pluim voor onze delegatie in de Nationale Paritaire Subcommissie. Het is daarom ook een schande dat onze onderhandelaars door het slijk worden gehaald op de sociale media door zij die geen verantwoordelijkheid moeten opnemen en eerder onwaarheden verspreiden dan de juiste feiten te erkennen. Het zal de tijdsgeest zijn, zeker?

Maar het is vooral triest dat het management in diezelfde periode eenzijdig een beslissing neemt over tijd die voorzien wordt in prestaties. In dit geval gaat het over de voorbereidingstijd bij treinbegeleiders die gehalveerd wordt. Dit kon trouwens ook bij andere beroepscategorieën gebeurd zijn.

ACOD Spoor werd hierover nooit vooraf geconsulteerd, maar we moeten nu de klappen opvangen omdat alles op een hoopje wordt gegooid. Zij die nepnieuws verspreiden, kregen nog een extra bot waar ze konden op kauwen.

Als het management dan weigert zichzelf te corrigeren, ook nadat het toegaf fout te zijn geweest in het negeren van het sociaal overleg, dan kiest ze voor de lont in het kruitvat. Met een lucifer in de rechterhand.

Günther Blauwens