In februari voerden de vakbonden actie voor meer koopkracht in het kader van de onderhandelingen over een nieuw interprofessioneel akkoord. Intussen is er een ontwerpakkoord. Kunnen we tevreden zijn met de resultaten?

Chris Reniers: “Het interprofessioneel akkoord of IPA heeft in de eerste plaats betrekking op werknemers in de private sector. Toch zijn ook enkele sectoren van de openbare diensten betrokken partij. Daarom volgen we dit dossier van nabij op. De goedkeuring van het ontwerpakkoord gebeurt pas na het verschijnen van deze editie van Tribune. Er staan enkele goede elementen in, maar toch ook nog heel wat onvoldoendes.
Positief is dat er toch een koopkrachtverhoging op tafel ligt, zij het beperkt tot 1,1 procent bovenop de index. Voorts wordt de afbouw van het SWT-stelsel – het zogenaamde brugpensioen – voorlopig uitgesteld. Ook is er een verhoging van de welvaartsenveloppe, waardoor uitkeringsgerechtigden en gepensioneerden wat meer ontvangen.
Een groot punt van kritiek van het ABVV en de ACOD is wel de uiterst beperkte optrekking van de minimumlonen. We streven naar een minimumloon van 14 euro per uur, of 2400 euro bruto per maand. Dat is volgens ons het minimum om van een leefbaar loon te kunnen spreken. Zowel in de privé als de openbare dienst zijn er nog steeds mensen die daar niet aan geraken. Het ontwerpakkoord stelt slechts een verhoging van 1,1 procent of 10 eurocent per uur voor, terwijl het ABVV een stijging van 10 procent voor ogen had. Ruim onvoldoende dus.”

Wat zal de houding zijn van de ACOD in de komende maanden?

Chris Reniers: “Wat ook de afloop van dit IPA zal zijn, de vakbonden zullen ook in de komende maanden gerichte acties moeten blijven voeren voor onze eis tot optrekking van de minimumlonen. Uiteraard zal ook onze aandacht hiervoor zeer hoog blijven, omdat het voor een aantal van onze sectoren heel lang geleden is dat ze nog eens een koopkrachtverhoging hebben gezien.
Ook de verhoging van de syndicale premie – iets wat in de privé wel al werd toegekend – blijft voor de ACOD prioritair. Het valt trouwens te hopen dat de volgende federale regering meer zin heeft om te onderhandelen over een intersectoraal akkoord voor de openbare sector. Want dat is al sinds jaren niet meer afgesloten.”

Moet de regering de openbare diensten ook van meer middelen en mensen voorzien, zodat die hun onmisbare rol in de samenleving kunnen opnemen?

Chris Reniers: “Beslist! De ACOD stelt al jaren dat de overheid opnieuw haar volwaardige rol moet opnemen in het toezicht op de toepassing van wetgeving, regulering en inspectie. We willen immers niet terechtkomen in Amerikaanse toestanden, waar de ongevallen met de Boeing 737 MAX op wijzen. Dat vliegtuig werd blijkbaar onvoldoende onderworpen aan een objectieve veiligheidscertificering. De FAA, de controle-instantie die veiligheidscertificaten toekent, heeft een deel van het veiligheidsonderzoek als gevolg van jarenlange besparingen overgelaten aan private spelers, waaronder Boeing. Wanneer private bedrijven rechter en partij zijn, is het risico op de versoepeling van een oordeel uiteraard niet denkbeeldig.
Het is trouwens evenmin gezond dat regeringen grote advocatenkantoren inhuren om hun wetteksten te schrijven. Ook dat verhoogt het risico dat de auteurs niet de objectiviteit aan de dag leggen die verwacht wordt. Koppel daaraan dan de kritiek van de Raad van State, die klaagt dat er door personeelstekort te weinig controle is op nieuwe wetgeving. En zelfs wanneer de Raad van State de vinger legt op problemen in de wetgeving, zagen we dat de regering-Michel die kritiek naast zich neerlegde. Tja, waar ben je dan mee bezig?”

Dit standpunt verscheen in Tribune 75.04 - editie april 2019