Wij zien een ondernemer die in zijn vrije tijd een voetbalclub probeert te runnen, of een professor arbeidseconomie die voor een krant ook nog eens biefstuk met frieten recenseert níet om twee uur ’s nachts opstaan om het werkende volk veilig van en naar het werk te brengen. Die verantwoordelijkheid als rijdend personeel reikt verder dan de job: ze bepaalt ook het persoonlijke leven.
Het spoorwegpersoneel wordt op twee fronten tegelijk aangevallen: de werkomstandigheden op de vloer en de werk-leven-balans thuis. Onze pensioentantièmes moeten eraan, gevoed door een ideologische perceptieoorlog. De verhoogde werkdruk zal impact hebben op het gezinsleven.
De achterban van ACOD Spoor heeft het protocol van voorakkoord met minister Crucke unaniem verworpen. Een toelichting.
De vaste benoeming biedt weliswaar een aantal voordelen voor het betrokken personeelslid, maar in werkelijkheid is ze ingevoerd in het belang van de samenleving.
De federale beleidsverklaring over het spoor bulkt van de ambitie: meer reizigers, meer goederen, technologische innovatie. Op papier klinkt het indrukwekkend. Maar wie draagt die ambitie? Wat betekent dit beleid voor wie het spoor effectief draaiende houdt, dag en nacht? Over die mensen blijft het akelig stil. Daarom reageren we.
Het gemeenschappelijk vakbondsfront ACOD Spoor-ACV Transcom verzet zich krachtig tegen de geplande overheidsmaatregelen die de pensioenrechten van spoorwegpersoneel aantasten. Dit is een regelrechte contractbreuk.
Het Arizona-regeerakkoord voorziet in een ‘efficiëntiewinst’ van 675 miljoen euro door de structuur van de Belgische spoorwegen aan te passen, met expliciete verwijzing naar de NMBS en HR Rail. Bij Infrabel zouden er geen besparingen komen. Wat betekent dit?
We zaten opnieuw samen met de NMBS-directie B-TO over de toepassing van de aangepaste ARPS 541 (dienst- en rusttijden) en de impact op de reeksen. We wierpen tevens de discussie op m.b.t. het interval tussen een rijdende prestatie en een dag opleiding.
De regeringsonderhandelingen zijn volop bezig en het spoor is ongetwijfeld een van de hete hangijzers in de onderhandelingsgesprekken. We voelen ons verplicht deskundig spoorwegadvies over te maken aan de politieke tenoren die de nachtelijke onderhandelingen voeren.
De uitbreiding van het transportplan is niet realistisch en kan voorlopig niet uitgevoerd worden. Dat is geen schande, dat is het logisch gevolg van opgelegde besparingen die we vooral in de schoot van de Zweedse regering mogen plaatsen. De investeringen van de regering Vivaldi waren een inhaalbeweging, onvoldoende om volop door te zetten.
Voor de tweede keer in evenveel edities van sociale verkiezingen bij het spoor, hebben we meer dan de helft van de mandaten behaald, 154 op 282, ofwel 54,60 procent. Zowel bij NMBS als bij Infrabel hebben we een sterk resultaat neergezet.
De structuur van het spoor is reeds onwerkbaar. Iedereen ervaart dat. De slippendragers van Voka, de vakbond van de bazen, hebben een duidelijke doelstelling bij het spoor na de verkiezingen: liberaliseren, regionaliseren, privatiseren.
Een perronmedewerker zei het ons zo: “Tot op vandaag heeft geen enkele reorganisatie oplossingen geboden op het terrein. We hebben nood aan stabiliteit en ademruimte. En veel gezond spoorwegverstand.”
Naar aanleiding van de komende spoorstaking (30 januari - 1 februari) verspreidde ACOD Spoor dit persdocument (zie document in bijlage) om toelichting te geven bij de beweegredenen voor deze actie.
Napoleons aanpak van HR, marketing, financieel en operationeel beleid kan gerust geïmplementeerd worden in hedendaagse bedrijven. Een aanrader.
Het gaat over de sociale opdracht van de Belgische spoorwegen: een veilige, toegankelijke, betaalbare en stipte treindienst verzekeren voor iedereen in de samenleving. Kortom, een openbare dienst verzekeren.
De voorbije weken werden we geconfronteerd met eenzijdige beslissingen in het kader van interne reorganisaties bij de Belgische spoorwegen, hierbij werden de elementaire principes van het sociaal overleg niet gerespecteerd.