Maanden aan een stuk, nota per nota, is er een georganiseerde aanval bezig op de openbare diensten. Voor sommige lezers die nog altijd niet weten wat openbare diensten zijn, wel, dit is onderwijs, gezondheidszorg, openbaar vervoer, politie, brandweer maar ook waterzuivering, loodsen, noodcentrales, douaniers, gevangenispersoneel... kortom alles wat een rol speelt in ons dagelijks leven.

Los van alle aanvallen op de pensioenen, de flexibilisering (bv. uitbreiding nachtarbeid) en talloze andere maatregelen, is een van de meest getroffen sectoren het federaal openbaar ambt. Als we de begrotingstabellen erbij nemen, zien we dat er in het federaal openbaar ambt tegen 2029 een besparing moet worden gerealiseerd van recurrent 1.628 miljard euro. Besparingen op het personeel van 1,8 procent jaarlijks (in deze regeerperiode dus 9 procent) en eenzelfde besparing op de werkingsmiddelen. In absolute cijfers betekent dit dat er minimum 5.500 VTE’s minder moeten zijn tegen 2029. Een absolute kaalslag.

Hoe wil men dit doen, gelet op het feit dat er nu al personeelstekorten zijn? Wel, er moet een ‘concentratieoefening’ gebeuren door fusies of integratie van FOD’s of verschuivingen van bevoegdheden binnen de FOD’s. POD’s worden afgeschaft en ‘ingekanteld’ in de oorspronkelijke FOD. Kleinere entiteiten van minder dan 500 VTE’s worden eveneens onmiddellijk ingekanteld door fusie en/of integratie. Een voorstel van het college van de voorzitters moet tegen 30 mei 2025 overgemaakt worden.

Een volgende maatregel is het afschaffen van ons statuut. Met andere woorden, de contractuele werving wordt de regel bij de federale overheid. Enkel ‘gezagsfuncties’ zullen nog statutair kunnen blijven (wat zijn gezagsfuncties trouwens?). Maar als het statuut wordt uitgehold, wat ben je dan nog met het etiket ‘statutair’. Hierin is bv. ook de afschaffing van het systeem van de ziektedagen opgenomen.

Met een Vlaams-nationalistische premier van een partij die eigenlijk aanstuurt op het einde van België, vermoeden we dat de aanvallen op het federaal openbaar ambt passen in een groter geheel. Als men die kaalslag realiseert en de diensten geen werkingsmiddelen, investeringen en personeel meer hebben, kunnen ze onmogelijk nog de dienstverlening bieden aan de burger die deze verdient. Op het einde van de rit dan zeggen: “Zie je wel dat België niet werkt” om een regionalisering te forceren, is het doel.

Waren onze openbare diensten enkele jaren geleden niet essentieel? Waren het niet deze diensten die de maatschappij rechthielden? Waren het niet deze diensten die, op gevaar van eigen leven, dagelijks aanwezig moesten zijn op de werkplaats?

Crisis na crisis wordt op een bepaald moment gerekend op de openbare diensten. Keer op keer krijgen ze door de politiek, na de crisis, de rekening gepresenteerd. Er is totaal geen respect meer voor openbare diensten!

ACOD zal alles van zeer nabij opvolgen en haar leden zo vlug mogelijk informeren.

Tony Six, Robby De Kaey