“Het eindejaarsgeschenk blijkt eerder een ‘nice to have’ geworden, er is minder belangstelling voor en het leidt tot minder tevredenheid.”

“Benchmarkresultaten tonen aan dat veel bedrijven geen eindejaarsgeschenk meer geven.”

“De administratieve workload is hoog, dus we streven naar 100% digitalisering en simplificatie.”

Je moet ongetwijfeld ook even slikken bij het lezen van deze ‘droge’ zinnen… en toch komen ze recht uit het informatief dossier ‘eindejaarsgeschenk’ dat de Proximus-directie ons voorschotelde, waarin ze enkel een gift aan een goed doel als volledige ‘vereenvoudiging’ voorstelt vanaf 2025.

Niet dat we tegen goede doelen zijn, maar uiteraard heeft de ACOD verontwaardigd gereageerd. Niet in het minst omwille van bepaalde formuleringen, maar zeker ook door de timing. Zo net voor de start van de onderhandelingen van een nieuwe collectieve overeenkomst, dat kan ook tellen.

Het eindejaarsgeschenk is helemaal niet een ‘nice to have’ (we weten ook niet waar men dit vandaan haalt). Medewerkers hebben ook geen boodschap aan een of andere benchmark op dat vlak… ze zijn trotse medewerkers van DIT bedrijf! Het is een klein teken van waardering voor alle collega’s toe, voor het dagdagelijkse werk dat ze presteren. De ene in weer en wind op het terrein, de andere in rechtstreeks of onrechtstreeks contact met de steeds meer veeleisende klant. Elke dag opnieuw. Dus neen, niet zomaar een nice to have.

Op het paritair comité van oktober hebben we alvast een krachtige boodschap meegegeven aan de directie. We passen voor dit soort platte besparingspolitiek op de kap van de medewerker!

De boodschap is goed aangekomen. In ieder geval: eind dit jaar zal wel nog de keuze kunnen gemaakt worden tussen een waardebon voor pralines en een goed doel. Er zal ook op vraag van de vakbonden een enquête worden uitgestuurd naar alle medewerkers om te polsen of ze het keuzesysteem willen behouden.

Annuska Keersebilck