Er gaat geen dag voorbij of we horen van de Arizona-regering dat de besparingen in onder meer de pensioenen en de overheid noodzakelijk zijn omdat anders onze sociale zekerheid in het gedrang komt. Minister van Pensioenen Jan Jambon (N-VA) liet in een artikel in Het Laatste Nieuws op 30 april 2025 optekenen dat “iedereen een inspanning moet leveren in het kader van de pensioenhervorming”. Hoezo?

Als het echt klopt dat de sociale zekerheid zo onder druk staat, zou men denken dat men al zeker niet zou snijden in de inkomsten van de sociale zekerheid. Dit is echter buiten deze Arizona-regering gerekend.

In de programmawet die nu op tafel ligt, staat namelijk een vrijstelling ingeschreven van de patronale bijdrage voor hoge lonen. Indien het loon hoger is dan een bepaald grensbedrag, dat later in een KB zal bepaald worden, zijn er boven dat grensbedrag geen patronale bijdragen meer verschuldigd. Met andere woorden, als het loon hoog genoeg is dalen de bijdragen aan de sociale zekerheid. Sterkste schouders, zwaarste lasten?

Het argument van de Arizona-regering is dat hierdoor onze concurrentiepositie zou verbeteren. Toplonen subsidiëren met overheidsgeld is gewoon absurd en zal geen enkele arbeidsplaats genereren. Het is dan ook een doorzichtig cadeautje aan bedrijven en personen met toplonen. Een deel van de niet verschuldigde patronale bijdragen, zal naar alle waarschijnlijkheid uitbetaald worden aan deze personen met toplonen.

Het is dan ook wraakroepend dat de Arizona-regering aan de ene kant hard snijdt in de pensioenen en de werklozen en zieke werknemers opjaagt, bespaart op de overheid. Onder de mantra: “Omwille van de budgettaire problemen kunnen we niet anders.” Maar aan de andere kant deelt zij ferme cadeaus uit in de vorm van een schrapping van patronale bijdragen.

De vraag moet dan ook gesteld worden of het echt wel zo erg gesteld is met de financiën van de sociale zekerheid, of is het de bedoeling de sociale zekerheid zo snel als mogelijk kapot te maken door bepaalde inkomsten niet meer te innen?

Van een rechtvaardig beleid waaraan iedereen zijn of haar steentje moet bijdragen, is dan ook geen sprake. Dit is een beleid waarin de sterkste schouders duidelijk de minste lasten moeten dragen.

Gert Vlasselaer, Stefaan Helegeer