ACOD Cultuur en CGSP Culture roepen cultuurwerkers in België op om niet deel te nemen aan het Eurovisiesongfestival zolang de staat Israël wordt toegelaten, ondanks de vermeende oorlogsmisdaden, misdaden tegen de menselijkheid en genocide die internationaal worden aangeklaagd.

Cultuur verbindt, maar cultuur draagt ook een verantwoordelijkheid! Ze kan niet functioneren als decor voor ernstige mensenrechtenschendingen. Wanneer een staat geweld inzet op een schaal die wereldwijd wordt veroordeeld, dan is culturele normalisering geen neutrale keuze maar een deontologisch probleem. We roepen alle artiesten die kandidaat willen zijn voor België, op om niet deel te nemen aan deze editie.

Een EBU zonder geweten en geen ruggengraat.

De Belgische openbare omroepen VRT en RTBF wilden een stemming over de deelname van Israël. Die is er nooit gekomen. Dit toont het grote democratisch deficit binnen de EBU. Desondanks blijft RTBF een kandidaat sturen en zullen beide omroepen de  intussen onvermijdelijk gepolitiseerde  wedstrijd uitzenden.

Een grens die voor ons niet genegeerd kan worden

De beslissing van de EBU om Israël ook in 2026 opnieuw toe te laten, staat haaks op de groeiende internationale vraag naar een culturele boycot van een staat waarvan de regering verantwoordelijk wordt gehouden voor zware internationale misdrijven. Deze keuze is onverenigbaar met de waarden die cultuur hoort te verdedigen.

Waarom een boycot nodig is

Een culturele boycot is géén aanval op individuele artiesten maar wél een duidelijke boodschap aan een staat die internationale rechtsnormen schendt én aan een EBU die weigert verantwoordelijkheid op te nemen. Voor ACOD Cultuur doorbreekt een boycot de normalisering van geweld, ACOD Cultuur wil een boycot om te voorkomen dat cultuur misbruikt wordt als propagandamiddel, ACOD Cultuur stelt solidariteit boven spektakel.

Wij weigeren cultuur te laten zwijgen wanneer mensenrechten op zo’n schaal worden geschonden en doen een oproep aan alle artiesten en cultuurprofessionals om niet aanwezig te zijn en de afwezigheid betekenisvol te maken.

Tristan Faes, Inge Hermans